jak i pro­ste życie tra­per­skie – na mia­rę daw­nych lat. Przez pierw­sze mie­sią­ce, zado­wa­la­jąc się miesz­ka­niem pod bre­zen­to­wym płót­nem i zapa­chem roz­pa­lo­ne­go ogni­ska, roz­pocz­ną wyzwa­nie od budo­wy cha­ty z bali, posił­ku­jąc się tyl­ko i wyłącz­nie mate­ria­łem dostęp­nym na miej­scu. Suche, strze­li­ste świer­ki, posłu­żą za mate­riał budul­co­wy po ścię­ciu za pomo­cą sie­kie­ry, żegna­jąc się następ­nie z korą usu­wa­ną przy pomo­cy kla­sycz­nej, ręcz­nej koro­war­ki. Docię­te piłą bale, nie “siłą rze­czy”, lecz koni, zosta­ną ścią­gnię­te na plac budo­wy, by tam – dzię­ki dłu­tom, cyr­klo­wi, ręcz­nym świ­drom i innym kla­sycz­nym, cie­siel­skim narzę­dziom – połą­czyć się w nową całość.

Na wyko­na­nie samej cha­ty, nasi dele­ga­ci przy­go­dy będą mie­li jedy­nie pół roku. Muszą zdą­żyć przed nie­ubła­ga­nym nadej­ściem sro­giej zimy, któ­ra zasy­pie prze­past­ną dzicz bia­łym puchem. Budu­jąc wła­sny drew­nia­ny schron przed lodo­wa­tym zim­nem i śmier­tel­nie nie­bez­piecz­ny­mi miesz­kań­ca­mi pusz­czy, będą musie­li jed­no­cze­śnie gro­ma­dzić zapa­sy opa­łu na pół­rocz­ną zimę, zwia­stu­ją­cą tem­pe­ra­tu­ry poni­żej ‑40* C. Na domiar złe­go, będą zmu­sze­ni do zapusz­cza­nia się w oko­licz­ne tere­ny, pod pre­sją dokucz­li­we­go gło­du moty­wu­ją­ce­go do poszu­ki­wań śla­dów obec­no­ści zwie­rzy­ny i nowych łowisk.

Wcze­sną wio­sną, gdy zaczną pusz­czać śnie­gi, a słoń­ce na zeni­cie będzie gościć znacz­nie dłu­żej niż zimą pod­czas nocy polar­nej, po raz kolej­ny wyru­szą w kie­run­ku cywi­li­za­cji. Tym razem jed­nak w celu odsta­wie­nia psów na cięż­ki, gło­do­wy sezon let­ni. Do cha­ty wró­ci tym razem dzię­ki wodo­lo­to­wi, spo­glą­da­jąc na nie­sa­mo­wi­te tere­ny z góry, lecz, co pew­ne, bez poczu­cia wyż­szo­ści. Po ode­bra­niu nad­dat­ku rze­czy przez pilo­ta, Tomasz zapa­ku­je swój pod­sta­wo­wy bagaż do Wydry i wraz z Nano­okiem wyru­szą w podróż do cywi­li­zo­wa­ne­go świa­ta. Gdy cel w posta­ci prze­trwa­nia roku w kana­dyj­skiej taj­dze zosta­nie osią­gnię­ty i dotrą do mia­sta, Tomasz, Nano­ok oraz Wydra posta­wią krop­kę, koń­cząc wypra­wę – a zara­zem zamy­ka­jąc pro­jekt “Rok w cha­cie tra­per­skiej”. 

“Rok w cha­cie tra­per­skiej” to wie­lo­eta­po­wy pro­jekt roz­gry­wa­ją­cy się w kil­ku kra­jach i na dwóch kon­ty­nen­tach. Dru­gi etap to czy­sta nauka jak i wery­fi­ka­cja oraz utrwa­la­nie dotych­czas naby­tej wie­dzy. Będą one nie­zbęd­ne do tego, aby prze­trwać rok we wła­sno­ręcz­nie zbu­do­wa­nej cha­cie tra­per­skiej, dzie­siąt­ki kilo­me­trów od cywi­li­za­cji. Kla­sycz­ne cie­siel­stwo, wod­niac­two, pra­ca w kene­lu psów zaprzę­go­wych, tro­pie­nie i rybo­łów­stwo, a tak­że tra­dy­cyj­ne obo­zow­nic­two – to tyl­ko kil­ka tema­tów, któ­re two­rzą jeden wiel­ki organizm.